 |
| Opa |
Op deze bijzondere dag ( 11 november 2018) wil ik graag het
verhaal schrijven over mijn zeer geliefde opa.
Hij is geboren op 23
februari 1899 in Borgerhout bij Antwerpen en hij is 27 februari 1960 overleden. De
doodsoorzaak was longontsteking met complicaties. Hij had tijdens de Eerste
Wereldoorlog tijdens een gasaanval in de loopgraven een longbeschadiging
opgelopen.
Bij het begin van de oorlog was mijn opa als 15-jarige, met
zijn ouders vanuit België naar Londen gevlucht. Ze waren welgesteld en hadden de middelen om te vluchten. Mijn opa had in Londen een comfortabel leven kunnen leiden.
In die tijd hing Londen vol met posters om jonge mannen op
te roepen dienst te nemen in het leger: “The army wants you!”
Omdat mijn opa nogal lang was voor zijn leeftijd, werd hij
veelvuldig aangesproken en werd hem verweten dat hij anderen voor zijn land
liet vechten. Opa vond dit erg vervelend en voelde zich schuldig. Hij ging naar
een inschrijvingsbureau en loog over zijn leeftijd en zei dat hij 18 was. Aldus
werd hij opgenomen in het leger en kwam bij de cavalerie. Hij had namelijk als
niet onbemiddelde jongere al eerder leren paardrijden.
Als 16 jarige werd hij uitgezonden naar België en hij werd
naar het front gestuurd. Bij zijn eerste opdracht werd hij verschrikkelijk bang
en hij stuurde zijn paard de andere kant op, ver weg van het strijdgewoel. Dat
kwam hem duur te staan. Hij werd aan de grondtroepen toegevoegd en moest in de
loopgraven gaan vechten. Het was dit, of de kogel.
In de loopgraven overleefde hij een gasaanval. Zijn longen
waren wel ernstig beschadigd en hij bleef daarvan zijn hele leven last hebben.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in België de oud-strijders
van de Eerste Wereldoorlog opgepakt en naar werkkampen gestuurd. Mijn opa had
geluk. Hij werd te werk gesteld in een hotel in Duitsland. Er waren hier veel luchtaanvallen
en tijdens deze aanvallen schuilden de Duitsers in de schuilkelders. De
gevangenen mochten er niet in. Mijn opa had het vertrouwen weten te winnen van
de oude eigenares van het hotel. Zijn nam elke aanval haar geldkistje met geld,
juwelen en waardepapieren mee. Ze was slecht ter been en moest ondersteund
worden. Mijn opa wierp zich op als galante ridder. Ze wilde hem ook in de
schuilkelder hebben. En zo overleefde hij de luchtaanvallen op een veilige
plek.
Na de tweede Wereldoorlog leerde opa mijn oma (opoe) kennen. Ze
was weduwe en had een zwaar huwelijk achter de rug. Mijn “echte” opa was vaak
depressief en werd tijdens de Tweede Wereldoorlog erg ziek. Hij overleed aan
darmkanker. Na de oorlog ontmoette ze mijn Belgische opa en ze werden heel erg verliefd.
Ze trouwden in 1947. Ze hadden een goed
leven. Ze reisden door Europa en genoten van het destijds swingende, stadse
leven in Antwerpen. Een jaar na hun huwelijk trouwden mijn ouders en ik werd in 1949 geboren.
Mijn opa had geen kinderen.
Hij was echter dol op kinderen. Ik was zijn eerste kleinkind en hij verwende me mateloos.
Voor mij was hij mijn grote held en ik aanbad hem. Hij speelde met ons, kocht
leuke cadeautjes en leerde me een beetje Frans en Engels. Hij zong ook Franse
en Engelse liedjes voor me, die ik moest leren.
In februari 1960 gingen we in het weekend naar Antwerpen,
omdat mijn opa de 23e jarig was. Het was een zalig weekend. We
speelden met opa verstoppertje in de tuin. Mijn grootouders hadden midden in het
centrum van Antwerpen een grote tuin met eenden, duiven en konijnen.
Op zondagavond gingen we terug naar Nederland. Dinsdags (op
zijn verjaardag) kwam er een akelig telefoontje. Opa was heel ziek. Zaterdags overleed
hij ten gevolge van longontsteking met complicaties. De zwakke longen konden dat
niet hebben.
Mijn oma verhuisde terug naar Nederland. Ze werd nooit meer
de oude. Ik zal over haar een ander keertje schrijven, want zij was een
bijzondere, sterke vrouw.
In de periode na de dood van mijn opa, moest ik een tijdje
bij haar logeren, omdat ze nogal last had van haar suikerziekte en niet alleen
gelaten mocht worden. Ze heeft me toen veel over haar leven verteld.
Genoeg om daar een mooi verhaal over te schrijven.
Maar vandaag is voor mijn opa, mijn held en oud-strijder van
de oorlog die vandaag honderd jaar geleden is beëindigd.
 |
| Mieke met haar held |
 |
| Bij oom Adri: opoe met Ella, opa , Mieke, Christ en Kees |
 |
| In de tuin in Antwerpen, opa met Kees, Christ en Mieke |
 |
| Verliefde grootouders met mijn moeder |
 |
| Opoe, Mieke en opa |
 |
| Met mijn communie met opoe en opa |
 |
| Trotse grootouders |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten